Parafia lata 50 - 60 - 70 / Osiedle Henrykowskie Tarnogaj

Trochę historii naszego osiedla.

Osiedle Henrykowskie[edytuj] Osiedle Henrykowskie – nieoficjalna nazwa osiedla mieszkaniowego w południowej części Wrocławia, które do roku 1991 należało do dzielnicy Krzyki a obecnie znajduje się w granicach osiedla samorządowego Tarnogaj. Osiedle Henrykowskie jest nazwą terenową nieumieszczaną od lat na planach miasta, lecz używaną przez jego mieszkańców a dawniej w dokumentach urzędowych[1]. Swoją nazwę wzięło od jednej ze swoich ulic – Henrykowskiej. Historia[edytuj | edytuj kod] Teren, na którym znajduje się Osiedle Henrykowskie, należał od średniowiecza do biskupów wrocławskich, przyłączony został do Wrocławia wraz z innymi przedmieściami otaczającymi miasto w dniu 19 listopada 1808 roku[2]. Niemal do początku XX wieku znajdowały się tu jedynie użytki rolne. Od zachodu sąsiadował z zabudowaniami wsi Huby przyłączonej do miasta w roku 1868, od wschodu i północy z wznoszonymi od drugiej połowy XIX w. zabudowaniami kolejowymi, od południa zaś z polami wsi Tarnogaj przyłączonej do Wrocławia w roku 1904. Na początku XX w., gdy zabudowa osiedla Huby nabierała wielkomiejskiego charakteru i wzdłuż ulicy Hubskiej – jego głównej osi komunikacyjnej zaczęły powstawać kamienice czynszowe, wytyczono kilka bocznych prostopadłych do niej ulic prowadzących na wschód, wzdłuż których powstać miała nowa zabudowa[3]. Jedną z nich była Merckelstrasse, obecnie Prudnicka, odchodząca od dzisiejszej Hubskiej w połowie jej biegu i ślepo kończąca sie pośród pól, nazwana na cześć Friedricha Theodora von Merckela (1775-1845) nadprezydenta prowincji śląskiej w latach 1813-20 i 1825-45[4]. Druga z ulic Beblostrasse, dziś Jesionowa, wychodząca na krańcu Hubskiej, swoją nazwę zawdzięczała Carlowi Beblo właścicielowi pobliskiej fabryki makaronu i radnemu miejskiemu[5]. Obie ulice nie zostały jednak zabudowane do czasów I wojny światowej. Stały się natomiast kilka lat później drogami prowadzącymi na teren przyszłego osiedla. Plan budowy nowego osiedla mieszkaniowego w tym miejscu opracowany został w roku 1922 na zlecenie spółdzielni Siedlungsgesellschaft Breslau A.G., największego w latach dwudziestych we Wrocławiu inwestora budownictwa mieszkaniowego. Autorami koncepcji urbanistycznej i projektu pierwszych budynków byli architekci Paul Heim i Albert Kempter. Nazwy ulic wytyczonych na nowym osiedlu pochodziły od nazw miejscowości na Przedgórzu Sudeckim. Główną osią osiedla została ulica Nyska, pierwotnie Neißer Straße, która w pobliżu skrzyżowania z Prudnicką łączy się z równoległą do niej Paczkowską, dawniej Patschkauer Straße. W południowej części osiedla w roku 1935 wytyczono jeszcze ulicę Otmuchowską – Ottmachauer Straße. W północnej części zaś dwa podwórka otaczały ulice Henrykowska – Heinrichauer Straße oraz Sernicka – Schönborner Straße. Nazwa tej ostatniej pochodzi od nazwy podwrocławskiej wsi Żerniki Wrocławskie, która krótko po II wojnie światowej nosiła nazwę Serniki. W latach 1926-27 według planów Heima i Kemptera powstało siedem budynków mieszkalnych mieszczących 233 jedno-, dwu- trzy- i czteropokojowe mieszkania z kuchnią i łazienką. Trzypiętrowe domy kryte dwuspadowym dachem otaczały podwórka, na których urządzono zieleńce i place zabaw dla dzieci oraz zasadzono szpalery drzew. Elewacjom zaś nadano jasne kolory[6]. Osiedle nazwano wówczas Siedlung Merckelstraße i taka nazwa obowiązywała do roku 1945. W kolejnych latach następowała dalsza trwająca do końca lat trzydziestych rozbudowa. Następne domy powstawały już na zlecenie innych inwestorów i według projektu innych architektów, jednak wielkością i kształtem podobne były do tych pierwszych. Do połowy lat trzydziestych wypełniono zabudowę ulicy Nyskiej, Henrykowskiej i Jesionowej. W ostatnich latach przed drugą wojną światową powstały jeszcze domy przy ulicach Otmuchowskiej i Pięknej, która zamykała osiedle od południa. Oprócz zabudowy mieszkalnej na osiedlu wzniesiono także budynki infrastruktury technicznej i użyteczności publicznej. W latach 1927-28 na wschodnim krańcu ulicy Jesionowej zbudowano stację transformatorową według projektu Richarda Konwiarza, która służyła całej południowej części miasta[7]. W roku 1938 powstała natomiast szkoła ludowa w południowej części ulicy Nyskiej zaprojektowana przez Paula i Erwina Kleinów[8]. W czasie oblężenia Wrocławia na początku roku 1945 osiedle zostało częściowo zniszczone, jednak większość budynków ocalała, inne zostały później odnowione. W następnych latach powojennych miejsce zniszczonych domów powstały nowe budynki mieszkalne z wielkiej płyty, min. czteropiętrowe bloki przy ul. Nyskiej i Paczkowskiej oraz dziesięciopiętrowy punktowiec na rogu Nyskiej i Pięknej. Powstały też nowe zakłady przemysłowe: Zakład Produkcyjno-Remontowy Energetyki oraz otwarta w roku 1972 piekarnia pieczywa chrupkiego[9]. W latach osiemdziesiątych i na początku dziewięćdziesiątych powstały z kolei zespoły domów wielorodzinnych swoją formą bardziej nawiązujące do przedwojennej architektury osiedla. Wypełniły one puste miejsca wzdłuż ulic Jesionowej, Pięknej oraz Sernickiej u zbiegu z Nyską. W pierwszej dekadzie XXI wieku oba zakłady przemysłowe zostały zlikwidowane, a w miejscu ich zabudowań powstają kolejne zespoły wielorodzinnych domów mieszkalnych.

czwartek, 4 kwietnia 2013

Parafia

Projekt budowy naszego osiedla z lat 30.

;

Fragment osiedla na makiecie.

Ul. Prudnicka widok z ul. Hubskiej.

Fragment ul. Sernickiej przed wojną. Podczas działań wojennych lewa strona została zniszczona, po wojnie przy odgruzowywaniu cegły z tych kamienic wyjechały do Warszawy, a chłopcy z ul. Sernickie 1,3,5
zrobili w tym miejscu boisko do piłki nożnej. Które już nie istnieje.

Widok na słup ogłoszeniowy i zakłady meblowe ( Skrzynkarnia ) już nieistniejące rok 1971.Ul. Nyska / Paczkowska.

Widok na kamienicę nr.16,14 przy ul Sernickiej, reszta nie istnieje.

https://picasaweb.google.com/118381183567292128628/WrocAwOsiedleHenrykowskieTarnogajEuropa#5400299539178003410
Widok na kamienice przy ul. Sernickiej 14,16,18,20, prawa strona została zniszczona podczas II wojny światowej.Na miejscu tych kamienic również powstało boisko do piłki nożnej a potem pawilon handlowy. Dzisiaj stoi już nowy budynek mieszkalny i jest bardzo ładnie i zielono.

Widok na kamienice 14, 16, przy ul. Nyskiej.

Nieistniejący pawilon handlowy na rogu ul. Sernickiej i Nyskiej.Dzisiaj stoi nowy budynek.

Widok na sklep spożywczy który też już nie istnieje. Dzisiaj mieszkanie.

Kiosk przy ul.Nyskiej, dzisiaj pewnie w muzeum na działkach.

Widok na kamienice przy ul. Paczkowskiej.

Fragment osiedla z lotu ptaka, w górnej części fotki nieistniejące zakłady "Makarony"
Był tam basen przeciwpożarowy gdzie chodziliśmy się kąpać pod koniec lat 50.Oczywiście za opłatą, ale już nie pamiętam ile się płaciło 20 gr czy 50 gr..Dzisiaj stoi supermarket elea.

Róg Ul. Nyskiej z ul. Henrykoską

Stoi od lewej Andrzej Godlewski, tyłem obrócony Andrzej Bral+,
Jacek Dudek i Bogdan ?.

ul. Henrykowska

Ul. Nyska

Widok na fragment ulicy Nyskiej

Dzisiaj stoi osiedle, dawne zakłady przy ul. Nyskiej "Energoprem"
https://picasaweb.google.com/118381183567292128628/WrocAwOsiedleHenrykowskieTarnogajEuropa#5665902719668359314

Dzisiaj w szacie zimowej

https://picasaweb.google.com/118381183567292128628/WrocAwOsiedleHenrykowskieTarnogajEuropa#5858909296600573938

Dzisiaj nowy wiadukt łączący Armii Krajowej z Krakowską. https://picasaweb.google.com/lh/photo/6lkAXyvTHhrN4oR09xVPBtMTjNZETYmyPJy0liipFm0?feat=directlink

Dzisiaj stoi tu osiedle https://picasaweb.google.com/118381183567292128628/WrocAwOsiedleHenrykowskieTarnogajEuropa#5827061732790680658

br />

https://photos.app.goo.gl/MNm1XvVMij3xawJv9

Od 2009/11/24

Trochę czasu spędziło się na tym boisku. Jak widać również nastąpiły zmiany, powstało nowe osiedle.

Młodzież z osiedla

Młodzież z osiedla, reszta na slajdziku. Od lewej Jacek Guziński+, Krzysiek Doroszewski, Krzysiek Tomczak, Jurek Krupski+ , Adam Żurawski, Jacek Dudek, Paweł Skauba, Zbyszek Szczęśniak Wybieramy się właśnie na turniej dzikich drużyn w piłce nożnej.